Sunday, December 5, 2010

மனசுக்குள் ஒரு மழைச்சாரல் - ஏகேசி நடராஜன்

டெல்லியில் ஸ்பிக் மேகே (SPIC MACAY) அமைப்பு இந்த ஆண்டும் Music in the Park என்கிற அற்புதமான இசை நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்து நடத்தி வருகிறார்கள். குளிர்காலத்தின் வார இறுதிகளின் மாலைகளை இசைமயமாக ஆக்கும் அற்புத நிகழ்ச்சி. நவம்பர் 13ம் தேதி டாக்டர் எல்.சுப்பிரமணியத்தின் வயலின் நிகழ்ச்சி, பர்வீன் சுல்தானாவின் இந்துஸ்தானி வாய்ப்பாட்டு, உஸ்தாத் பஹாஉத்தீன் ருத்ர வீணா போன்ற பல அருமையான நிகழ்ச்சிகளை ஏற்பாடு செய்து நடத்தி வருகிறார்கள்.

நேற்று (04 டிசம்பர் 2010) மாலை கிரிஜா தேவியின் இந்துஸ்தானி இசை இருக்கிறது வருகிறாயா என்று நண்பர் கேட்டார். டெல்லி தமிழ்ச் சங்கத்தில் ஏ.கே.சி.நடராஜன் கிளாரினெட் நிகழ்ச்சி இருக்கிறது. இந்த முறை கிரிஜா தேவி வேண்டாம் என்று பார்க்கிறேன் என்று சொன்னேன்.

நண்பர் மிகுந்த ஆச்சரியத்துடன் கேட்டார். ஏ.கே.சி. இன்னும் வாசிக்கிறாரா? எக்கச்சக்கமா வயதாகியிருக்குமே?

Tuesday, November 16, 2010

குழந்தைகள் இலக்கியத்துக்கான சாகித்ய அகாதமி விருது

இந்த ஆண்டு சாகித்ய அகாதமி அகில இந்திய அளவில், இந்திய அரசினால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட (சாகித்ய அகாதமியினாலும் அங்கீகரிக்கப்பட்ட மொழிகளில் உள்ள குழந்தை இலக்கியப் படைப்புக்களுக்கு முதன்முறையாக விருது வழங்கியிருக்கிறார்கள். பால் ஸாஹித்ய புரஸ்கார் (சம்ஸ்கிருதம் அல்லது இந்தியை வெறுத்து ஆங்கிலத்தை வழிபடும் தமிழர்களின் வசதிக்கு - BAL SAHITHYA PURASKAAR) என அழைக்கப்படும் குழந்தை இலக்கியத்துக்கான விருது இந்த ஆண்டு முதன்முறையாக அறிவிக்கப்பட்டு குழந்தைகள் தினமான நவம்பர் 14ம் தேதியன்று டெல்லியில் வழங்கப்பட்டது.

தமிழ் மொழிக்காக குழந்தைகள் எழுத்தாளர் கமலவேலன் விருதைப் பெற்றார். அந்தோணியின் ஆட்டுக்குட்டி என்னும் இவருடைய குழந்தைகளுக்கான நாவலுக்கு இந்த ஆண்டின் விருது வழங்கப்பட்டுள்ளது. இந்த விருதினை வாங்கும் முதல் தமிழ் படைப்பாளி என்னும் சிறப்பைப் பெறுகிறார் கமலவேலன்.

தூத்துக்குடிக்காரரான கமலவேலன் வசிப்பது திண்டுக்கல். சொல்லப்போனால் 1961ல் எழுதத் துவங்கிய இவருடைய எழுத்துப்பணி இவர் படைப்புலகில் தன்னுடைய 50ம் ஆண்டினைத் துவங்கும் போது இந்த அங்கீகாரம் கிடைத்து இருக்கிறது. கண்ணன் மற்றும் பல இதழ்களில் குழந்தைகளுக்காக நிறைய எழுதியவர் கமலவேலன். முழுக்க முழுக்க குழந்தைகளுக்காக மட்டுமே தன்னுடைய படைப்புக்களை அர்ப்பணித்து இருக்கிற நல்ல மனம் கமலவேலனுக்கு இருக்கிறது. தன்னம்பிக்கை தந்த பரிசு, நம்பமுடியாத நல்ல கதைகள், மரியாதை ராமன் கதைகள், கம்ப்யூட்டரை வென்ற காரிகை, பாரத ரத்னாக்கள் மற்றும் பல குழந்தைகள் நாடகங்களையும் படைத்து இருக்கிறார். டாக்டர் நாராயணன், டாக்டர் அப்துல் கலாம் மற்றும் பல தலைவர்களின் வாழ்க்கை வரலாற்றையும் குழந்தைகளுக்காக எழுதியிருக்கிறார்.

Sunday, November 14, 2010

ஒபாமாவின் இந்தியப் பணயம்

எல்லாக் காட்சி ஊடகங்களும், எல்லா அச்சு ஊடகங்களும், எல்லா வலைத்தளங்களும், ஒபாமா வருகை பற்றிப் பத்தி பத்தியாக பக்கம் பக்கமாகப் பேசி விட்டார்கள். நம்முடைய பொதுவுடமைச் சிங்கங்களும் அரசியல் புலிகளும் நரிகளும் எல்லாச் சுவர்களிலும் சுவரொட்டிகள் ஒட்டியாயிற்று.
ஒபாமாவும் மாமியுடன் வேண்டிய அளவு சிரித்து விட்டு ஊருக்குக் கிளம்பி விட்டார்.
ஒவ்வொரு அமெரிக்க அதிபரும் அவங்களோட ஆத்து மாமிகளும் இந்தியா வரும்போது செய்யும் சகல சடங்குகளையும் இவர்களும் சாங்கோபாங்கமாக செய்து முடித்து விட்டார்கள்.
இனி இந்தியாவின் பஞ்சம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஒழிந்து விடும். நாம் எல்லோரும் ஒழுங்காக ஆங்கிலம் பேசத் துவங்கி விடுவோம். தற்போதைக்கு ஒன்பதாம் இடத்தில் இருக்கும் சூரியன் சுக்கிரமேட்டுக்கு நகர்ந்து வந்து பாகிஸ்தானுக்கு நல்ல புத்தியைக் கொடுக்கும். இனி அவர்கள் நல்ல புத்தியுள்ள தீவிரவாதிகளாக நம்முடைய கடற்கரையோரம் அனுப்புவார்கள். நமக்கு இடையில் உள்ள பாதகங்கள் அழியும். இப்படி எதையாவது எழுதலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அகில இந்திய வானொலியின் பாஷையில் எல்லாம் சுமுகமாக முடிந்தது. அமெரிக்க அதிபரின் பயணம் சகலவகைகளிலும் வெற்றிப் பயணமாக அமைந்தது. நம்பிக்கையைத் தோற்றுவித்தது. நம்பிக்கையை அதிகரித்து இருக்கிறது. இரு நாடுகளின் உறவு மேம்படும் என்று வேண்டுமானாலும் எழுதலாம். அல்லது நம்முடைய சிறுபத்திரிகைகளின் சம்பிரதாயப்படி படிக்கிறவர்கள் எல்லாம் இருக்கும் கொஞ்ச மசிரையும் பிய்த்துக் கொள்கிற மாதிரியும் எழுத முயற்சிக்கலாம். ஆனால் நான் கோதாவுக்கு சற்று தாமதமாக வந்திருக்கிறேன். அதனால் கொஞ்சம் யோசித்துத்தான் எதையாவது புரியாத மாதிரி எழுத வேண்டும்.

Wednesday, October 20, 2010

பிகார் தீபாவளி - தமிழ் பேப்பர் கட்டுரை


பிகார் மாநிலத்தின் சட்டசபைத் தேர்தல்கள் அக்டோபர் 21-ம் தேதி தொடங்கி நவம்பர் 20 வரை ஆறு கட்டங்களாக நடைபெற உள்ளது. 243 தொகுதிகளின் 56,493 வாக்குச் சாவடிகளில் போட்டியிடும் வேட்பாளர்களின் வெற்றி தோல்வியை 5,50,88,402 வாக்காளர்கள் நிர்ணயிக்கப் போகிறார்கள்.
இந்தியாவில் வறட்சி மற்றும் வறுமை மிகுந்த மாநிலமாக எப்போதும் அடையாளம் காணப்படுவது பிகார். அடிப்படைக் கல்வி, தொழிற்கல்வி, மருத்துவ வசதிகள் போன்றவற்றில் மிகவும் பின்தங்கிய மாநிலம் இது. எது எப்படி இருந்தாலும் தேசிய அளவில் ஐஏஎஸ் மற்றும் ஐஐடி தேர்வுகளில் பிகார் மாநிலத்தின் இளைஞர்களும் பெண்களும் பலமுறை முதலிடம் பெற்று வருகிறார்கள். இந்த நாட்டின் மென்பொருள் துறை வளர்ச்சியில் பிகார் மாநிலத்தின் இளைய தலைமுறையினரின் பங்களிப்பு மிகவும் பெருமைக்குரிய ஒன்று. அதே போல, டெல்லி, மும்பை போன்ற பெருநகரங்களில் தச்சுவேலை, கட்டட வேலை, தையல் வேலை, வாகனங்கள் பழுதுபார்த்தல் போன்ற அடிப்படையான, மிகவும் முக்கியமான வேலைகளில் மிகவும் திறமையுடன் பல ஆண்டுகளாகத் தொடர்ந்து சிறப்புடன் செயல்பட்டு வருகிறவர்கள் பிகார் மாநிலத்தைச் சேர்ந்த முஸ்லிம்கள். எண்பதுகளில் டெல்லியில் உள்துறை அமைச்சகத்தில் நான் பணியில் சேர்ந்தபோது அரசுத் துறையின் பல மேலதிகாரிகள் பிகார் மாநிலத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இருந்தார்கள்.

Monday, October 18, 2010

சாரு நிவேதிதாவும் ஒரு வாசகியும்

சாரு நிவேதிதா என்ற முது பெரும் எழுத்தாளர் , தனது பதிவுகளில் கண்டதை உளறிக்கொண்டும் தன்னைத் தானே புகழ்ந்து எழுதிக்கொண்டும் சக எழுத்தாளர்களின் மீது விழுந்து பிடுங்கிக்கொண்டும் இருக்கிறார். சமீபத்தில் பாமினி என்ற பெண்(?!) சாருவின் ஆங்கிலப் புலமை மீது 'கவலையுற்று' எழுப்பிய கேள்விக்கு தனது 'மொழியில்' பதில் சொல்லி இருக்கிறார். அந்தப் பெண் வாசகியின் கேள்விக்கு சாருவின் வார்த்தைப் பிரயோகங்கள் வரலாற்று முக்கியத்துவம் பெற்றவை. இடையில் என்னவோ புதைபொருள் ஆராய்ச்சியாளர் கணக்குக்கு ஒரு 'எலக்கிய ஆய்வுக்கு' எழுபதாயிரம் செலவானதாக ஒரு புருடா வேறு. தமிழில் சமீப காலமாக உலவும் இப்படிப் பட்ட ஒரு போக்கு குறித்து உங்கள் கருத்து என்ன?

சந்திரமோகன் வெற்றிவேல்
புது டெல்லி
chandrabuwan@gmail.com This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it


அன்புள்ள சந்திரமோகன்

உங்கள் பல கேள்விகளுக்கு நீங்களே விடையும் தந்திருக்கிறீர்கள்.

நீங்கள் சொல்லும் அந்தச் சரித்திரப் புகழ் பெற்ற பதிவினை நானும் படித்தேன். சாரு நிவேதிதாவை ரவியாகவும் அறிவழகனாகவும் நானும் என்னுடைய டெல்லி நண்பர்களும் அறிவோம். அடிப்படையில் மிகவும் மிருதுவானவர் சாரு. சற்று பயந்த சுபாவம் உண்டு அவருக்கு. நேருக்கு நேராக யாராவது அவரிடம் மோதினால் பதுங்கி நழுவுவதை நாங்கள் நிறைய பார்த்து இருக்கிறோம். அவர் பறைசாற்றிக் கொள்ளும் உலக ஞானங்கள் பற்றிய ஆச்சரியம் அவருடைய பதிவுகளைப் படிக்கும் பலரைப் போலவே எங்களுக்கும் உண்டு. ஏறத்தாழ ஒரு மனநோயாளியின் மனநிலையில் இருப்பது போல வேண்டுமென்றே அவர் எழுதுகிறார் என்பது அவருக்கும் நன்றாகத் தெரியும். இந்த வேஷத்தை அவர் விரும்பி அணிந்து கொள்கிறார் என்பது அவருடைய வாசர்கள் மற்றும் நண்பர்களைப் போலவே அவருக்கும் நன்கு தெரியும்.

அதனால் உங்களுக்கோ எனக்கோ வேறு யாருக்கோ இதில் எவ்விதமான ஆட்சேபணையும் ஆச்சரியமும் இருக்கக் கூடாது என்றுதான் நினைக்கிறேன்.

மேலும்...


Friday, October 15, 2010

கழுநீர்ப் பானையில் கையை விட்ட மைய அரசு...

டெல்லியில் நடந்த காமன்வெல்த் விளையாட்டுக்களைப் பற்றி விளையாட்டாக எழுத ஆரம்பித்தேன். விளையாட்டு பற்றி எழுதமாட்டேன் என்றும் விளையாட்டைச் சுற்றி இருக்கும் அரசியலையும் அக்கப்போர்களைப் பற்றி மட்டுமே எழுதுவேன் என்று சொல்லியே ஆரம்பித்தேன். சொன்னது போலவே அதைப் பற்றித்தான் எழுதியிருக்கிறேன். நான் எழுதியதற்கும் மேல் பலமடங்கு நீங்கள் தினசரிகளிலும் காட்சி ஊடகங்களிலும் நீங்கள் இன்னும் சுவாரசியமான பல விஷயங்களைப் படித்து இருக்கலாம். காட்சி ரூபமாகக் கண்டிருக்கலாம். டெல்லியில் வசிக்க நேர்ந்ததால் லேசாக சில அக்கப்போர் கலந்த அலசல்களை சுத்தமாக மேம்போக்காக இந்தப் பக்கத்தில் பதிந்து வந்தேன். இந்தப் பதிவுகளை சில நாட்கள் கழித்து மீண்டும் படித்துப் பார்த்தீர்கள் என்றால் உண்மையாகவே சுவாரசியமாக இருக்கும் என்றுதான் நினைக்கிறேன். ஏனென்றால் காலமும் வாழ்க்கையும் ஓடும் ஓட்டத்தில் காலை நடந்ததை மாலையே மறந்து விடுகிறோம். மாலைக்கும் இரவுக்கும் வேறொன்று புதிதாக முளைத்து எதிரில் நின்று விளையாட்டுக் காட்டிக் கொண்டு இருக்கும். எனவே இந்தப் பதினொரு நாட்களில் என்னால் முடிந்த நாட்களில் ஒருசில பதிவுகளை உங்கள் பார்வைக்கு வைக்கத் துவங்கினேன். விளையாட்டுக்கள் பற்றியும் அந்தப் போட்டிகளில் இந்தியாவின் சாதனைகள் குறித்தும் நான் எதுவும் எழுதவில்லை. ஏனென்றால் அவை குறித்து எனக்கு எதுவும் தெரியாது. புரியாது. புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கவும் இல்லை. இங்கு நான் கொடுக்க முயற்சித்தது எல்லாமே மேம்போக்கான சில அக்கப்போர்களைத்தான்.

மேலும் வாசிக்க...

Wednesday, October 13, 2010

சகஜத் தன்மையை நோக்கி நகரும் டெல்லி...

ப்ளூலைன் பேருந்துகள் எனப்படும் எமவாகனங்களைப் பற்றித் தனியாக ஒருமுறை சனிமூலையில் எழுதவேண்டும். இவர்களைப் போலப் போக்குவரத்து விதிகளை மீறுபவர்கள் உலகத்திலேயே எங்கும் இருக்க மாட்டார்கள். காசுகொடுத்துப் பயணம் செய்யும் பயணிகள் இவர்களுக்கு எதிராகப் படையெடுத்து வரும் அயல்நாட்டு மன்னர்கள். இந்த வண்டிகளின் ஓட்டுநர்களின் தோள்களில் எப்போதும் ஒரு எமப்பாசக்கயிறு தொங்கிக் கொண்டே இருக்கும். இந்த ப்ளூலைன் வண்டிகளின் நடத்துனர்களுக்கு எப்போதும் அவர்களின் வண்டி போகாத இடமே தலைநகரில் எப்போதும் கிடையாது. என்னைப் போன்ற ஏமாளிப் பயணி யாராவது வண்டி “கிருஷ்ணகிரி போகுமா?” என்று கேட்டாலும் நடத்துனன் அந்தப் பயணியின் கையை அவசரமாக இழுத்து “போகும் போகும். சீக்கிரம் ஏறு” என்று வண்டிக்குள் தூக்கிப் போட்டுக் கொள்வான். பத்து ரூபாய்க்கு பயணச் சீட்டைக் கிழித்துக் கொடுப்பான். வண்டி கொஞ்சதூரம் போனதும் நிறுத்தி அந்தப் பயணியிடம் ஒரு வழியைக் காட்டுவான். “இப்படியே கொஞ்சதூரம் நடந்து போனா அங்கே இன்னொரு வண்டி வரும். அதுலே ஏறிப்போனா நீ சொல்ற கிருஷ்ணகிரி வந்துடும்”. அந்த பளூலைன் வண்டியின் நடத்துனன் ஏமாளிப் பயணியை இறக்கி விட்ட இடத்திலிருந்து நேராக ஒரு ஆறு கிலோமீட்டர் நடந்தால் புது தில்லி ரயில் நிலையம் வரும். இதுதான் எங்கள் ஊர் ப்ளூலைன் பேருந்துகளின் பராக்கிரமம். இதுவே இப்படி என்றால் இவர்கள் போக்குவரத்து விதிகளை எவ்வளவு மதித்து நடப்பார்கள் என்று நீங்களே பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்...

Monday, October 11, 2010

சிநேகமான நடையில் சுவையாக ஒரு நூல்


உணவின் வரலாறு
பா.ராகவன்
கிழக்கு பதிப்பகம்

33/15 எல்டாம்ஸ் சாலை, ஆழ்வார்பேட்டை,, சென்னை- 600018.
தொலைபேசி-044/4309701 - Email- support@nhm.in This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it - Web site: nhm.in

உணவின் வரலாறு குறித்து ஆங்கிலத்திலும் இந்தி போன்ற மொழிகளில் வண்டி வண்டியாக நூல்கள் வெளிவந்திருக்கின்றன. இணையத்திலும் குப்பை குப்பையாகத் தகவல்கள் கொட்டிக் கிடக்கின்றன. ஒவ்வொரு தானியம் பற்றியும் பானங்கள் பற்றியும், உணவுப் பதார்த்தங்களின் மூலப் பொருட்கள் பற்றிய கட்டுரைகளும் பல குப்பை லாரிகள் கொள்ளும் அளவுக்கு இணையத்தில் குவிந்து கிடக்கின்றன. டெல்லியின் புத்தகக் கடைகளில் Table Top Books என்று சொல்லக்கூடிய புத்தகங்கள், திரவ பதார்த்தங்கள் பற்றியும் மற்ற உணவுகள் பற்றியும் கொட்டிக் கிடக்கின்றன. ஏறத்தாழ நம்முடைய சொத்துக்களை விற்று வாங்கக் கூடிய விலைகளில் கிடைப்பன இவை. அனில் அம்பானி, முகேஷ் அம்பானி அல்லது அவர்களின் தூரத்து உறவினர்கள் அல்லது நம்முடைய மாநில மைய அமைச்சர்கள் அல்லது அவர்களுடைய தூரத்து உறவினர்கள் என்ற அந்தஸ்தில் இருப்பவர்கள் மட்டுமே வாங்கக் கூடிய விலையில் இந்த நூல்கள் இருக்கும்.

மேலும்...


Wednesday, October 6, 2010

விளையாட்டு அரங்கத்துக்கு கோமணத்துடன் போகலாம்...

பிரம்மாண்டமான துவக்க விழாவுக்குப் பிறகு மூன்றாவது நாளாக விளையாட்டுக்கள் தொடர்ந்து வருகின்றன. நான் ஏற்கனவே சொன்னது போல எனக்குத் தெரியாத எத்தனையோ விஷயங்களில் விளையாட்டு பிரதானமானது. எந்த விளையாட்டைப் பற்றியும் எனக்கு ஒன்றும் தெரியாது. ஆண்டவனின் அலகிலா விளையாட்டைப் போலவே பூமியில் விளையாடப்படும் எந்த விளையாட்டும் எனக்குப் புரிந்தது இல்லை. படிக்கும் காலத்திலேயே விளையாட்டு மைதானத்துக்கு வெளியே நின்று வெட்டி அரட்டை அடித்துப் பொழுது போக்கிய பாவத்தின் விளைவு இது.

விளையாட்டுக்குக் கூட விளையாட்டு மைதானம் பக்கம் போகாத ஜென்மம் நான்.

சரி. இப்போது விஷயம் அதுவல்ல. திங்கட்கிழமை மாலையில் இருந்து இந்தியா தங்கம் வாங்கியது. பித்தளை வாங்கியது. எவர்சில்வர் வாங்கியது போன்று தொலைக்காட்சிகளில் வரும் எந்த செய்தியும் என் புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்டது. எனவே அதைப்பற்றி இங்கே எழுதப்போவது இல்லை என்றும் ஏற்கனவே சொல்லி இருக்கிறேன

Read more...

Monday, October 4, 2010

ஆடம்பரத்தின் குரூர வெளிப்பாடு - எந்திரன்


கடந்த பல மாதங்களாக இசைக்குறுந்தகடு வெளியீடு, ட்ரெயிலர் வெளியீடு, அது குறித்த சிறப்புக் காட்சிகள் என்று தொலைக்காட்சிப் பார்வையாளர்களின் மீது தொடர்ச்சியாக ஒருவகையான மனோரீதியான தாக்குதலை நிகழ்த்தி வந்த எந்திரா திரைப்படம் ஒருவழியாக இப்போது திரைக்கு வந்துள்ளது.சன் பிக்சர்ஸ் நிறுவனத்தினர் நடத்தும் தொலைக்காட்சி நிறுவனங்களின் ஒளிபரப்புக்கள் வழியாக மட்டுமன்றி அநேகமாக இந்தியாவின் அனைத்து மொழி சார்ந்த ஊடகங்கள் வழியாகவும் திரைப்படம் பார்ப்பவர்களின் ஒரு வகையான மிகப் பிரம்மாண்டமான எதிர்பார்ப்பு கலந்த கருத்துருவாக்கம் உருவாக்கப்பட்டது. இந்தக் கருத்து உருவாக்கத்தினை வலுவாகத் திணிப்பதில் சன் பிக்சர்ஸ் மற்றும் அந்த நிறுவனத்துடன் தொடர்புடைய வணிக நிறுவனங்களின் வியாபார தந்திரம், அதை ஒட்டிய ஆடம்பரம் கலந்த அணுகுமுறை போன்றவை இந்தத் திரைப்படம் வெளியீட்டுக்கு முன்பே அனைத்துத் தரப்பிலும் பெருத்த எதிர்பார்ப்பினை உருவாக்கி வைத்தது.

மேலும் வாசிக்க



நேற்று (03 செப்டம்பர் 2010) காமன்வெல்த் போட்டிகளின் துவக்க விழாக்களை தொலைக்காட்சியில் கண்டு களித்து இருப்பீர்கள். அநேகமாக உலகின் பல பகுதிகளிலும் இந்தத் துவக்க நிகழ்ச்சியை மிகவும் ஆவலாகப் பார்த்து ரசித்து இருப்பார்கள். மிகவும் கோலாகலமாகவும் அழகாகவும் அமைந்திருந்தது விழா. எந்த வகையிலும் தொய்வில்லாது மிகவும் சுவாரசியமாகவும் பார்க்கும்போதே ஒருவகையான பெருமிதத்தையும் பெருமையையும் அளித்த விழா அது என்று சொல்லவேண்டும். இந்தக் கொண்டாட்டங்களை நேரில் பார்த்தவர்களை விட என்னைப் போல நிம்மதியாக சோபாவில் சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொரிக்க பலகாரங்களும் சூடான டீயும் வைத்துக்கொண்டு பார்த்தவர்கள் புண்ணியம் செய்தவர்கள். விழா நடந்த நேரு கலையரங்கில் பயங்கர கெடுபிடிகள். முந்தைய கட்டுரையில் எழுதியது போல ஒரு போருக்கு ஆயத்தம் செய்து கொள்ளும் கோட்டையைப் போல நிகழ்ச்சி நடக்கும் நேரு கலையரங்கம் கடந்த ஒரு வாரமாக இருந்தது.

மேலும் வாசிக்க...

Friday, October 1, 2010

விசில் அடித்த முதல்வர்...


72 வயதான டெல்லி முதல்வர் ஷீலா தீக்ஷித் பிரமாதமாக விசில் அடித்தும், காமன்வெல்த் இசைக்கு நடனமாடிக் குதூகலித்து இருக்கிறார். விளக்கெண்ணெய் குடித்த மாதிரி முகத்தை வைத்துக் கொண்டு சில நாட்களாக அலைந்து வரும் சுரேஷ் கல்மாடிக்குப் பாராட்டு மழையாகப் பொழிந்து இருக்கிறார். இந்த நிகழ்ச்சி இத்தனை வெற்றிகரமாக நடக்கக் காரணமாக இருக்கும் கல்மாடிக்கு முதுகில் ஒரு ஷொட்டு தரவேண்டும் என்றும் இன்றைய இளைஞர்கள் சுரேஷ் கல்மாடியிடம் இருந்து நிறையக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்றும் பாராட்டி இருக்கிறார். (அது சரி).

மேலும் வாசிக்க...

Thursday, September 30, 2010

ஆட்டம் துவங்க இன்னும் மூன்றே நாட்கள்...

இந்தத் தொடரைத் தொடங்கிய நான்காவது நாள் இது. நீங்கள் நேரடியாக இன்று இந்தக் கட்டுரைக்கு வந்திருந்தால் உங்களுக்காக ஒரு முக்கியமான குறிப்பு.

நான் டெல்லியில் வசித்து வருவதால் காமன்வெல்த் போன்ற முக்கியமான நிகழ்வு நடக்கும்போது அந்த நேரத்தில் இந்த நகரத்தில் என்ன நடந்து கொண்டிருந்தது என்பதைப் பதிவு செய்வதுதான் என்னுடைய நோக்கம்.

1982 டெல்லியில் நடந்த ஆசிய விளையாட்டுப் போட்டிகளின் போது நான் இங்கிருந்தேன். அப்போது இதுபோன்று பதிவு செய்யும் வசதி எல்லாம் இல்லை. அந்தப் போட்டிகளுக்கு இருவாரங்களுக்கு முன்பு இந்த நரகம் என்ன களேபரங்களை சந்தித்தது என்று இப்போதும் யோசித்துப் பார்க்கிறேன். தனிப்பட்ட நிகழ்ச்சிகள் எவையும் என் நினைவில் சுத்தமாக இல்லை. அப்போது இங்கிருந்த நண்பர்கள் பலரிடமும் கேட்டுப் பார்த்தேன். அவர்களும் என்னைப் போலவே முழிக்கிறார்கள். எனவே இப்போது இணையம் அளிக்கும் வசதியைப் பயன்படுத்தி இந்த நாட்களைப் பதிவு செய்யும் வேலையைச் செய்யலாம் என்று முன்வந்திருக்கிறேன்.

இங்கு நான் எழுதுகிறவற்றை மிகவும் விரிவாக காட்சி ஊடகங்களிலும் செய்தித்தாள்களிலும் நீங்கள் காணலாம், அவற்றின் ஒருவகையான சுருக்கத்தையும் நான் நேரில் கண்ட சிலவற்றை மட்டுமே இங்கே பதிகிறேன், அவை குறித்த சில பிரத்யேகமான விமர்சனங்களையும் எங்காவது லேசாகத் தொட்டுச் செல்கிறேன்.

இவை இப்போது உங்களுக்குக் கண்டிப்பாக சுவாரசியமாக இருக்காது. அடுத்த மாதத்துக்கு அடுத்த மாதம், அதாவது நவம்பர் மாதத்தில் இந்தப் பதிவுகளை மொத்தமாகப் படித்துப் பாருங்கள். ஒரு சில நாட்கள் கழித்து எப்போதாவது படிக்கும்போது இந்தப் பதிவுகள் அட, இப்படியுமா நடந்தது என்று உங்களுக்குத் தோன்றலாம்.

அந்த ஒரு சில நாட்கள் கழித்தே இதனை எழுதலாமே என்று நீங்கள் கேட்கலாம்.

அப்போது உங்களைப் போலவே எனக்கும் எல்லாம் மறந்து போயிருக்கும்.


சரி. இனி இன்றைய பதிவு.

Wednesday, September 29, 2010

ஊஉஸூலா தலைவலி - அரசியின் அலங்காரக் கைக்கோல்...

ஏற்கனவே அறிவித்தபடி டெல்லியில் காமன்வெல்த் விளையாட்டுக்கள் முடியும் வரை அந்த விளையாட்டு ஏற்பாடுகள் மற்றும் தலைநகரில் நடக்கும் நிகழ்வுகள் குறித்த பதிவுகளை என்னுடைய வலைத்தளத்தில் எழுதும் தொடரின் மூன்றாவது நாள் கட்டுரை இது,

1982ல் ஏசியாட் நடந்த போது டெல்லியில் இருந்தேன். அப்போது நடந்தவை ஏறத்தாழ யாருக்கும் நினைவில் இல்லை. எனவே இன்றைய வலைத்தள வசதிகளை பயன்படுத்தி ஒவ்வொரு நாளும் நடப்பவற்றை இங்கே பதிவு செய்யலாம் என நினைத்தேன்.

இதில் புதிதாக ஒன்றும் இல்லை. நீங்கள் ஊடகத்தில் காண்பவைதான்., செய்தித்தாள்களில் படிப்பவைதான்.

ஆனால் இவற்றை ஆறுமாதம் கழித்து நீங்கள் படிக்கும் போது இதன் சுவாரசியம் உங்களுக்குப் புரியும்.

ஆறுமாதம் கழித்தே எழுதலாமே என்று நீங்கள் கேட்கலாம், அப்போது எனக்கு எதுவும் நினைவில் இருக்காது. ஏன் என்றால், நான் பதிவு செய்பவை எல்லாம் மிகவும் அல்பமான அக்கப்போர்கள்.

http://www.kpenneswaran.com

அன்புடன்

யதார்த்தா கி.பென்னேஸ்வரன்

Tuesday, September 28, 2010

அரசியா? தலைவியா?


விளையாட்டு பற்றி ஒன்றும் தெரியாவிட்டாலும் டெல்லியில் நடக்கும் காமன்வெல்த் விளையாட்டுப் போட்டிகள் பற்றிய சில பதிவுகளை அன்றன்றே பதிவு செய்லாம் என்று யோசித்து நேற்றில் இருந்து துவங்கிவிட்டேன்.

இன்று இரண்டாவது நாள்.

இது 16 அக்டோபர் 2010 வரை தொடரும்.

இந்த அக்கப்போரைப் படிப்பதற்கு என்னுடைய வலைத்தளம் www.kpenneswaran.com
வருகை தருமாறு அன்புடன் அழைக்கிறேன்.

யதார்த்தா கி.பென்னேஸ்வரன்

Monday, September 27, 2010

இறகைக் கொடு ஆண்டவனே

டெல்லியில் உட்கார்ந்து கொண்டு இங்கு நடக்கும் (Un) காமன்வெல்த் விளையாட்டு தொடர்பான களேபரங்களைப் பற்றி பதிவு செய்யாமல் வேறு எதையாவது செய்தால் மஹாதுரோகம் என்று நண்பர்கள் பலர் அடிக்கடி வெளியூர்களில் இருந்து அறிவுறுத்துகிறார்கள்.

விளையாட்டு பற்றியெல்லாம் எனக்கு ஒன்றுமே தெரியாது. ஆனால் இந்த விளையாட்டு நிகழ்ச்சிகளுக்கான ஏற்பாடுகள் மற்றும் டெல்லியில் நடைபெறும் களேபரங்கள் பற்றி வம்பளக்கிற பாணியில் எதையாவது சொல்லலாம். அதுதான் என்னால் முடிந்தது.

மேலும் வாசிக்க...

Saturday, September 25, 2010

SON RISE IN BIHAR!

அன்புள்ள நணபர்களுக்கு

என்னுடைய இணையதளத்தில் பீகார் தேர்தல் - கட்சிகள் மாறுதல் - லாலு சக்ரவர்த்தி தனக்கான அரசியல் வாரிசை அறிவித்தல் போன்ற செய்திகளுடன் ஒரு கட்டுரையை எழுதியிருக்கிறேன்.

http://www.kpenneswaran.com/

நிகழ்வு என்கிற புதிய இணைப்பில் பல்வேறு நிகழ்வுகள் குறித்த அழைப்பிதழ்களை வலையேற்றம் செய்திருக்கிறேன்.

நல்லா இருக்கே என்ற பகுதியில் பயனுள்ள இணையதளங்கள் மற்றும் வலைப்பூக்களையும் இணைத்திருக்கிறேன்.

வருகை தர உங்களை அன்புடன் அழைக்கிறேன்.

அன்புடன்

பென்னேஸ்வரன்
25 செப்டம்பர் 2010

Tuesday, September 21, 2010

முற்றுப்புள்ளியை நோக்கி நகரவேண்டிய துவக்கப்புள்ளி...

வணக்கம்.

இன்று வடக்கு வாசல் செப்டம்பர் மாத இதழை இணையத்தில் பதிவேற்றம் செய்திருக்கிறோம். கீழ்க்காணும் கட்டுரைகள் கதைகள் அங்கே உங்களுக்குப் படிக்கக் கிடைக்கும்...

http://www.vadakkuvaasal.com/articlelist.php?id=75

என்னுடைய இணையதளத்தில் காஷ்மீர் பிரச்னை பற்றி ஒரு கட்டுரையை இன்று பதிவு செய்திருக்கிறேன்.

http://www.kpenneswaran.com/

உங்கள் அனைவரையும் அன்புடன் அழைக்கிறேன்.

அன்புடன்

பென்னேஸ்வரன்

Monday, September 20, 2010

என் புதிய வலைத்தளம்


அன்புள்ள நண்பர்களுக்கு

வணக்கம்.

இந்த வலைப்பூவில் எழுதிக் கொண்டு இருந்தபோது சற்று நிறுத்தி வடக்கு வாசல் இணையதளத்தின் வாசகப் பரப்பைப் பரவலாக்க ராகவன் தம்பி பக்கங்கள் என்ற பெயரில் எழுதிக் கொண்டு இருந்தேன்.

ராகவன் தம்பி பக்கங்கள் துவங்கிய நேரம், டெல்லி தமிழ்ப் பள்ளிகளில் உள்ள பிரச்னைகளை தொடர்ச்சியாக எழுதி வந்தேன். தமிழ்ப் பள்ளிகளின் மேலாண்மை குறித்த பல்வேறு பிரச்னைகளை வாசகர்களின் கவனத்துக்குக் கொண்டு வந்தேன். பள்ளியின் முன்னாள் மாணவர்களும் பள்ளி நலனில் அக்கறை கொண்ட நண்பர்களும் பெருத்த அளவில் ஆதரவு நல்கினார்கள். அவர்களின் ஆதரவு டெல்லித் தமிழ்ப் பள்ளிகளின் நிர்வாகக் குழுவில் பிரதிபலித்தது.

பள்ளியின் நிர்வாகத்தில் மாற்றம் வந்தது. அது மட்டுமில்லாமல் ஒரு நல்ல விழிப்புணர்வும் வந்தது. பலரும் பள்ளிகளின் முன்னேற்றத்துக்கு உதவுவதற்கு முன்வந்தார்கள். வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். இதே நிலைமை தொடர்ந்தால் இன்னும் சில ஆண்டுகளில் ஒரு நல்ல மாற்றம் ஏற்படும் என்று உறுதியாக நம்புகிறேன்.

வடக்கு வாசல் இதழின் பக்கங்கள் வடக்கு வாசல் இணையதளத்தில் ஒவ்வொரு மாதமும் 20ம் தேதி வலையேற்றப்படுகிறது. அந்த இதழின் இணைய பக்கங்களில் தேவையில்லாமல் என்னுடைய இடையீடு இருப்பது போலத் தோன்றியது.

அது மட்டுமல்லாது வடக்கு வாசல் இணையதளத்தை மாதம் ஒருமுறை படிக்கும் வண்ணம் இருக்கிறது. இப்போது அதனை சற்று மேம்படுத்தும் திட்டம் இருக்கிறது. விரைவில் வாரம் ஒருமுறை இலக்கியம், அரசியல், சினிமா, கலை, இசை போன்ற பல்வேறு துறைகள் சார்ந்த பதிவுகளை சேர்க்கலாம் என்று திட்டமிட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்.

அதனால் வடக்கு வாசல் பக்கங்களில் இருந்து ராகவன் தம்பி பக்கங்களைத் தனியாகப் பிரித்தெடுக்க முடிவுசெய்தேன். அதன் விளைவு இப்போது ஒரு புதிய இணையதளத்தை என்னுடைய பதிவுகளுக்காக பிரத்யேகமாகத் துவங்கியிருக்கிறேன்.

www.kpenneswaran.com என்னும் இந்த இணையதளத்தில் இனி வாரம் மூன்று கட்டுரைகள் எழுதலாம் என்று திட்டமிட்டு இருக்கிறேன். என்னுடைய சிறுகதைகள், மொழிபெயர்ப்புக்கள், நாடகங்கள், திரை விமர்சனம், நூல் விமர்சனம் எனப் பல்வேறு தலைப்புக்களில் என்னுடைய பதிவுகள் தொடரும்.

இந்தப் புதிய முயற்சிக்கு நண்பர்களின் ஆதரவு தேவை.

இந்தப் புதிய இணையதளத்தைத் துவங்கியிருக்கும் நேரத்தில் தில்லித் தமிழ்ச் சங்கத்தின் சங்கச் சுடரில் சனிமூலை வலைப்பூ பற்றிய அறிமுகத்தை வெளியிட்டு இருக்கிறார்கள். எனவே இப்போது இதனை விடுவதற்கு மனது இல்லை. வழக்கப்படி சனிமூலையும் உயிர்ப்புடன் தொடரும்.

உங்களை என்னுடைய இன்னொரு வீடான (சின்ன வீடு என்று சொன்னால் கோபிததுக் கொள்வீர்களா?) என்னுடைய இணையதளம் www.penneswaran.com வருகை தருமாறு அன்புடன் அழைக்கிறேன்.

அன்புடன்

கி.பென்னேஸ்வரன்
20 செப்டம்பர் 2010

Thursday, September 16, 2010

இருட்டறை


பஞ்சாபி மூலம் – அம்ருதா ப்ரீதம்
ஆங்கிலம் வழி தமிழில் – ராகவன் தம்பி
நன்றி - www.vallamai.com




சிலிர்ப்புடன் படர்ந்தது மெல்லிய காற்று. உன் மூச்சுக்காற்று அதில் கலந்ததனால் இந்தச் சிலிர்ப்பு காற்றில் கலந்து இருக்கலாம். காற்றின் திசை பார்த்து நிற்கும் மரங்களின் இலைகள் நடுங்கத் துவங்கின. எலும்பு மற்றும் சதையால் உருவான ஜடமான நான், நீண்ட நேரமாக ஸ்தம்பித்து ஜடமாக நின்று கொண்டிருந்தேன். ஒருகணம், திடீரென்று, என்னுடைய ஜடத்தன்மை என்னை விட்டுக் கரைவதை உணர்ந்தேன். வெளியில் வீதியைப் பார்த்தேன். நீ கடந்து எங்கோ சென்று கொண்டிருந்தாய். இந்த வீதியில் பல மனிதர்கள் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார்கள். ஆனால் உன்னுடைய நடையில் மட்டும் ஒரு தனித்துவம் மிளிர்ந்தது போலத் தெந்தது.

நீ நடந்தபோதும் ஒரு நொடி தயங்கி நின்றபோதும் உன்னுடைய காலடி அந்த வீதியுடன் ஏதோ ஒரு உரையாடலை நிகழ்த்தியது போலத் தோன்றியது. அங்கே கிளம்பி புழுதியைப் பல நாட்கள் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தேன்.

ஒருநாள், என் வீட்டின் வாயில் கதவுக்கு எதில் உள்ள மரத்தின் கீழ் நீ நின்று கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தேன். ஒரு குறுகிய கணத்தில் அந்த மரத்தில் முதன் முறையாகப் பூக்கள் மலர்ந்து விந்து சிப்பதைக் கண்டேன்.

அந்த மலர்களை பலநாட்கள் நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

ஒரு கோடையின் பிற்பகல் நேரத்தில், நீர் நிரம்பி வழியும் ஏதோ ஒரு கிணற்றுக்கு வழி கேட்பதைப் போல, என் வீட்டின் முன்பக்கக் கதவுக்கு எதிராக நீ நின்றிருந்தாய்.

ஆச்சரியத்திலும் திகைப்பிலும் அந்தக் கதவு உன்னிடமிருந்தும் என்னிடமிருந்தும் தன்னைப் பூட்டிக் கொண்டது.
நீ வாயிலை உற்று நோக்க அது உயிர்ப்பு கொண்டு எழுந்தது.

நான் உள்ளே சென்று ஒரு மண்கலயத்தில் நீரை மொண்டு வந்தேன். நீ அமைதியாக உள்ளே வந்து, பருகினாய்.

நீ எங்கிருந்து வந்தாய் என்றோ எங்கே போகிறாய் என்றோ நான் என்றும் அறிந்து கொண்டது இல்லை. என் வீட்டைக் கடந்து நீ போகவேண்டும் என்பது மட்டும் எனக்குத் தெரிந்திருந்தது. ஒவ்வொரு முறையும் நீ தாகத்துடன் இருப்பாய். கலயத்தில் நீரை நிரப்பி உன் முன்னால் வைப்பேன்.

“என் பெயர் யுரேனஸ்”, என்று தண்ணீரைக் குடிப்பதற்கு முன்பு ஒரு நாள் சொன்னாய். நீ காலி செய்த குவளையை உன்னிடம் இருந்து வாங்கிக் கொண்டு, “நான் கையா” என்றேன்.

நீ என் வீட்டின் கீழ்த்தளத்தை மட்டுமே பார்த்து இருக்கிறாய். முதல் தளத்தைப் பார்த்தது இல்லை. ஆனால் ஒருநாள், படிக்கட்டுக்களை உன்னுடைய கண்கள் மேய்வதை பார்வையால் தொடர்ந்தேன். படிகளில் ஏறிக்கொண்டே நீ சுவற்றின் மீது உன் கைகளை வைத்தாய்.
எனக்குள் ஒரு பூகம்பம் சுருண்டு ஊடுருவியது.

படிக்கட்டுக்கள் முடியும் இடம் படுக்கை அறைக்கு இட்டுச் செல்லும். கொடிகள் அடர்ந்த ஒரு அலங்கார வளைவு ஒன்று அதன் மேலாக இருக்கும்.

பசுமையான கொடிகள் அடர்ந்த அந்த வளைவின் கீழ் நீ ஒரு கணம் நின்றாய்.

நான் தீயை மூட்டத் துவங்கினேன்.

உனக்குப் பரிமாறுவதற்கு முன்பு உணவை சூடுபடுத்த விரும்பினேன். ஒரு கணம் தயங்கி உன் முகத்தைப் பார்த்தேன்.

கடவுளே…
உன் முகத்தில் சூடேறியிருந்தது. ஒருவேளை தீயின் சுவாலைகள் முகத்தில் பிரதிபலித்ததினால் அப்படி இருக்கலாம். மூட்டப்பட்ட தீயில் இருந்து சில கங்குகள் பறந்து என் காலடியில் விழுந்தன. வெறும் கால்களால் அவற்றை நசுக்கினேன்.

நடுங்கும் கரங்களுடன் சூடான உணவை உனக்குப் பரிமாறினேன். ரொட்டியைப் பிய்க்கும்போது உன்னுடைய விரல்களும் லேசாக நடுங்குவதைப் பார்த்தேன். எனக்குள் கிளர்ந்து எழும் பூகம்பத்தை மறைத்துக் கொண்டேன்- அந்த பூகம்பத்தை என்னில் இருந்து வெளியில் பிய்த்து எடுப்பதுபோல நீ என்னை உற்றுப் பார்த்தாய்.

மூலையில் தீ கங்கு விட்டு ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்தது. ஜøவாலைகள் நம் முகங்களில் பிரதிபலித்தன.

நான் வசிக்கும் மூன்று தளங்கள் கொண்ட வீட்டின் அடித்தளத்தில் யாரும் காண முடியாத ஒரு இருட்டறை உள்ளது. நீ விட்டுச் சென்ற அந்த இரவில் என்னுடைய இருபது வயது இளமையை தேகத்தில் இருந்து பிய்த்து எடுத்து அந்த இருட்டறையில் மிகவும் பத்திரமாக வைத்தேன்.

உனக்குத் தேவைப்படும்போது அதனை உன்னுடைய பார்வைக்கு வைக்கலாம் என்று நினைத்தேன். அதனை உனக்காகவே பிரத்யேகமாக வைத்திருக்கிறேன்.

ஒரு சிறு கேவல், மார்பில் கிளர்ந்து தொண்டையில் இறங்கி என்னுடைய உதட்டை விட்டுப் பியும்போது யு…ரே…ன…ஸ் என்று என் காதுகளை அவை நிரப்பியபடி சின்னஞ்சிறு வார்த்தைச் சிற்பங்களாகக் கிளம்பும்.

என் இரவுகளும் பகல்களும் உன்னுடைய பெயன் ஒலியைச் சுற்றிச் சுழன்று கொண்டிருந்தன.
நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு ஒருநாள் மீண்டும் வந்தாய். அன்று உன் கால்கள் எவ்விதத் தயக்கமும் இன்றி நடைபோட்டன. கீழ்த்தளமா அல்லது மேல் தளமா என்ற தயக்கம் ஏதும் அவற்றுக்கு இல்லை.
பலநாட்களான காத்திருப்பு மற்றும் திறக்கப்படாத புத்தகங்களின் நிசப்தமான பக்கங்களுடன் சிதறி இருக்கும் என்னுடைய இரண்டாவது தளத்துக்கு நீ வந்தாய்.

நீண்ட நேரம் அமைதியாக நின்றிருந்தாய்.

புத்தக வரிசையில் இன்னும் ஒரு புத்தகத்தை சேர்த்தது போல இருந்தது. ஒரு புத்தகத்தை மிருதுவாகத் திறந்து அதன் முதல் பக்கத்தைப் பார்ப்பது போல உன்னருகில் வந்து உன்னுடைய கையைத் தொட்டேன். நீ சிரித்தாய்.

அனைத்துப் பக்கங்களையும் உன் கண்களும் அனைத்து ஞானத்தையும் உன் உதடுகளும் என்னில் அள்ளிப் பருகின.

என் உதட்டின் எல்லாப் பக்கங்களையும் வாசிக்க முயல்வது போல என்னை அன்று முத்தமிட்டாய்.

அப்படியே என்னுடைய கரங்களைப் பற்றிக் கொண்டு என்னை நடுத்தளத்துக்கு இழுத்துப்போனாய். பச்சைக் கொடிகள் படர்ந்த அந்த அலங்கார வளைவைக் கடந்து என்னுடைய அறையில் நுழைந்தோம்.

நரம்புகள் புடைத்த வலுவான உன்னுடைய கரங்களால் நீ படுக்கை விரிப்பை மிருதுவாகத் தடவிக் கொடுத்தாய்.

என்னுடைய இறந்த காலம் என்பது நீண்ட தனிமையான நாட்களாகவும் எதிர்காலம் என்ற ஒன்றில் என்னதான் இருக்கிறது என்று தெரியாமலும் இருந்தேன். ஆனால் நிகழ்காலத்தில் ஒரு கணம் கிளர்ந்து என்னுடைய இறந்த காலத்தை ஒரு கையாலும் எதிர்காலத்தை இன்னொரு கையாலும் இறுக அணைத்துக் கொண்டது.

அந்தக்கணம் இறந்த காலம், நிகழ்காலம் மற்றும் எதிர்காலங்களுக்குத் தன்னைப் படர விட்டுக் கொண்டது.

இதற்கு முன்பு என்னைப்போலவே நீயும் ஒரு சதைச் சுவராகத்தான் இருந்தாய். ஆனால் இப்படி சதைச்சுவரும் சேறும் எப்படிப் பிணைந்து கொண்டது என்று எனக்குத் தெயவில்லை.

ஒரு நதி இன்னொரு நதியுடன் இணைவது போல என்னை நீ சந்தித்தாய். நம்முடைய நீர்ப்பரப்பின் மேல் பல அன்னங்கள் நீந்தி விளையாடிச் சென்றன.

நதிகள் வற்றும்போது அவை மீண்டும் நிலமாகின்றன. நீ என்னுடன் இருந்தபோது ஒரு ஓடையாக உணர்ந்தேன். நீ என்னை விட்டுச் சென்றதும் பாழ் நிலமாக வற்றிவிட்டேன். நான் வெறும் புழுதியாக – சதையும் புழுதியும் கலந்த ஒரு பெண்ணாக இருந்தேன்.

அந்த இரவுக்குப் பிறகு, அதற்குப் பின்னான ஒவ்வொரு இரவிலும் என்னுடைய கர்ப்பப்பையில் ஒரு அழுகுரலைக் கேட்கிறேன்.

நீண்ட காலத்துக்கு இந்த இடத்தை நீ மறந்து விட்டாய். ஒரு இரவில் என்னுடைய கர்ப்பப்பையில் அழுகுரலைக் கேட்டதும் நான் கீழே சென்று இருட்டறையில் கர்ப்பப்பையினையும் அழுகுரலையும் வைத்து விட்டு வந்தேன்.

ஆமாம். என்னுடைய இருபது வயதின் இளமையை வைத்த அதே இருட்டறையில் இவற்றையும் நான் வைத்துவிட்டு வந்தேன்.

சில நேரங்களில் ஒரு மெழுகுவர்த்தியை ஏற்றிக் கொண்டு அந்த இருட்டறைக்குப் போவேன். அங்கே நான் முன்பு வைத்துச் சென்ற என்னுடைய இருபது வயதின் இளமையை உற்று நோக்குவேன்.

அல்லது அங்கே நான் வைத்துச் சென்ற என் கர்ப்பப்பையின் அழுகுரலை உற்றுக் கேட்பேன். என்றாவது என்னை நீ பார்க்க வரும்போது உன்னுடைய கரங்களைப் பற்றிக் கொண்டு இந்த இருட்டறைக்கு உன்னை அழைத்துச் செல்ல வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொள்வேன்.

பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நீ திரும்பி வந்தாய்.

ஆனால் இம்முறை தனியாக வரவில்லை. உனக்குச் செய்ய வேண்டிய காயங்களும் போகவேண்டிய இடங்களும் நிறைய இருந்தன. ஒரு நொடியில் வந்து அவசரமாக குவளையில் நீர் கேட்டுக் குடித்துப் போனாய்.

இருட்டறையைக் காண உன்னை அழைத்தேன். ஆனால் மீண்டும் வருவதாக உறுதியளித்துவிட்டுச் சென்றாய்.

உன் வாக்கினை ஒரு சிறு மலரைப் போல மிருதுவாக எடுத்து என் உள்ளங்கைகளுக்குள் புதைத்துக் கொண்டேன். பல ஆண்டுகளாக அது என்னுடைய உள்ளங்கையில் மலர்ந்து விரிந்தே இருந்தது.

ஆனால் உள்ளங்கையின் சதை என்பது வெறும் சதை மட்டுமேதான். பூமியைப் போல அது நிரந்தரத் தன்மையோடு இருப்பது இல்லையே. காலப்போக்கில் அது சுருக்கம் காணுகிறது. கட்டாந்தரையாக மாறும்போது அதன் மீது உள்ள இலைகள் அனைத்தும் உதிர்ந்து போகின்றன. ஒருநாள் இருட்டறைக்குப் போய் அந்த வாடிப்போன மலரை வைத்துவிட்டு வந்தேன்.

இரண்டாவது தளத்தின் அறையில் பல புத்தகங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால் அவற்றில் ஒரு புத்தகம் மட்டும் காணாமல் போய்விட்டது.

என் இருட்டறையைப் பற்றிய கதையைச் சொல்லும் புத்தகம் அது. பழங்கதைகள் மற்றும் புராணங்களையும் நினைத்துப் பார்க்க ஆர்வம் கொண்டவர்களுக்கு கிரேக்க புராணங்களில் வரும் யுரேனஸ் என்ற ஆணையும் கையா என்ற பெண்ணையும் கண்டிப்பாகத் தெந்து இருக்கும். கையாவின் கர்ப்பத்தில் முகிழ்த்த விளைந்த குழந்தைகளை யுரேனஸ் மண்ணில் புதைத்து வருவான். கையாவுக்கு மண்ணில் புதைக்கப்பட்ட குழந்தைகளின் அழுகுரல் கேட்டுக்கொண்டே இருக்கும்.

ஆனால், கையா இன்றும் வாழ்ந்து வருகிறாள் என்பது யாருக்கும் தெரியாது. அவள் யுரேனஸ்ஸைக் காதலித்தாள். தன்னுடைய கர்ப்பத்தை ஒரு இருட்டறையில் வைத்தாள். கர்ப்பத்தில் ஒலிக்கும் குழந்தையின் அழுகுரலை அவள் கேட்டாள்.

பிறக்கும் குழந்தைகள் மட்டுமே அழவேண்டும் என்பதல்ல.

சிலவேளைகளில் பிறக்காத குழந்தைகளும் அங்கே அழக்கூடும்.

ராகவன் தம்பி
நன்றி: The Little Magazine

Wednesday, September 15, 2010

வல்லமை மின்னிதழில் என் சிறுகதை

மலைமுழுங்கி

மலைமுழுங்கி என்பது அவருக்குக் கிடைத்த பட்டப் பெயர் அல்ல. அவர் செய்து வருகின்ற காயங்களை முன்வைத்த காரணப்பெயரும் அல்ல. யாரும் அவரை அப்படிக் கூப்பிடாத போது அவரே தன்னைப் பற்றி ஜம்பம் அடித்துக் கொள்ளவும் சாதுவான ஆட்களை கொஞ்சம் மிரட்டி வைக்கும் நோக்கத்துடன் “என்னை என்னன்னு நெனச்சிக்கிட்டே? எல்லோரும் என்னை எப்படிக் கூப்பிடுவாங்க தெரியுமா? ஜாக்கிரதையா இருந்துக்கோ…”

இப்படியாக தனக்குத்தானே பட்டப் பெயர் கொடுத்துக் கொண்டு ஊரில் தோளை நிமிர்த்தி உலா வரப்போக அதுவே அவருடைய பட்டப்பெயர், காரணப்பெயர் என்ற கட்டங்களைத் தாண்டி மலைமுழுங்கி என்று காலப்போக்கில் அதுவே அவருக்கு நிஜப் பெயராகவே மாறிவிட்டது.

மாதவன் என்கிற மலைமுழுங்கியின் பெற்றோர் வைத்த பெயரை நாளடைவில் பலரும் மறந்து போகத் துவங்கினார்கள்.

ஊரில் நடக்கும் எந்த ஒரு நல்ல காரியத்துக்கும் யாருடைய அனுமதியும் இல்லாமல் தன்னுடைய பெயரை வெட்கமில்லாத வகையில் எப்படியாவது உள்ளே செருகிக் கொள்வார். யாரோ செய்யும் எல்லாக் காரியங்களிலும் ஒருவகையான பொய்மை பொங்கி வழியும் போலியான பெருமையை வலியத் தேடிக் கொள்வதில் அவரை யாரும் மிஞ்ச முடியாது.

வாயைத் திறந்தால் சாப்பிடுவதற்கும் பொய் சொல்வதற்கும் தவிர வேறு எதற்காகவும் இருக்கக்கூடாது என்று யாருடைய தலைமீதோ அடித்து சத்தியம் செய்து கொடுத்தது போல அமைந்திருக்கும் மலைமுழுங்கியின் சவடால் கலந்த சொல்விளையாட்டுக்கள்.

“நேத்து காமராஜர் சிலைக்கு மாலைபோட்டு வந்தோம். பெருந்தலைவர் பிறந்த நாள் பாருங்க…”

என்று யாராவது மலைமுழுங்கியை வைத்துக் கொண்டு சொல்லித் தப்பிக்க முடியாது.

“அந்தச் சிலையை அங்கே வச்சது யார்னு உனக்குத் தெரியுமோ? உயிரைப் பணயம் வச்சு தலைவரோட சிலையை அங்கே வச்ச என்னைத் தள்ளி வச்சிட்டு கண்டவனையும் விட்டு மாலை போட வைக்கிறாங்க. அந்த சிலையை அங்கே வைக்கிறதுக்கு அந்தக் காலத்துலேயே லட்சக்கணக்கில் செலவு செய்தவன் நான்” என்று அவருடைய சவடால் கலந்த பொய்கள் அவருடைய ஜிப்பா பாக்கெட்டுக்களில் இருந்து கசிந்து வழியும்.

இதைப் பக்கத்தில் இருந்து கேட்கும் நபருக்கும் மலைவிழுங்கி பீலாதான் விடுகிறார் என்பது நன்கு தெரிந்து இருந்தும் அதை மறுத்துப் பேசும் தைரியம் இல்லாமல் அப்பாவி போல முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கேட்டுக் கொண்டிருக்க வேண்டிய கட்டாயம் இருக்கும்.

மலைமுழுங்கியின் மகாத்மியம் தெந்த யாரும் அவரை எந்த இடத்திலும் நிறுத்த முடியாது. அப்படி அவரை நிறுத்தி ஏதாவது கேள்விகள் கேட்டுவிட்டால் அடுத்த நாளில் இருந்து கேள்வி கேட்ட நபர் பற்றிய சேறுபூசப்பட்ட அவதூறுகளை வீடுவீடாகத் தேடித் தேடி வீசத் துவங்கி விடுவார்.

எதற்கு மலத்தின் மேல் கல் எறிய வேண்டும் என்ற தயக்கத்தில் அனைவரும் தாங்கிக் கொள்ளும் இவருடைய பொய்களை ஒரு கட்டத்தில் உண்மை என்று மலைமுழுங்கியே நம்பத் துவங்கி விடுவார்.

தமிழ் மன்றத்தில் நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளின் போது வெளியூர் பிரமுகர்கள் யாராவது வந்துவிட்டால் மலைமுழுங்கியின் உற்சாகத்துக்கு அளவே இருக்காது. உள்ளூர் பிரலாபங்கள் தெரியாத அந்தப் பிரபலங்களிடம் மலைமுழுங்கி அளந்து விடும் சரடுகள் மைல் கணக்கில் நீளும்.

“இந்த மன்றம் இப்போ நிக்கற கட்டடத்தைக் கட்டுறதுக்கு கடன் ஏற்பாடு செஞ்சு குடுத்தவனே நான்தான். நான் வேலை பார்த்த வங்கியிலே எக்காரணத்தைக் கொண்டும் இந்த மூஞ்சிகளுக்குத் தரமாட்டேன்னு சொன்னாங்க. பொண்டாட்டியோட நகைகளைக் கொண்டு போய் மேனேஜர் முகத்துலே வீசி எறிஞ்சி கடனுக்கு ஏற்பாடு செஞ்சேன். இன்னிக்கு தகுதியே இல்லாத எவனோ தலைவனா இங்கே உட்கார்ந்துகிட்டு இருக்கான்” என்று துவங்குவார் மலைமுழுங்கி.

தமிழ்மன்றத்தின் மூத்த உறுப்பினர்களே அவருடைய பொய்களை வேறுவழியின்றி வாய்பிளந்து கேட்டுக் கொண்டிருப்பார்கள்.

கடந்த நாற்பது ஆண்டுகளாக அந்தத்தமிழ் மன்றத்தில் சாதாரண செயற்குழு உறுப்பினராகக் கூட தேர்வு செய்யப்படாமல் தேர்தலில் நிற்கும்போதெல்லாம் ஒரு கை விரல்களுக்குள் அடங்கும் வாக்குகளை மட்டுமே அவர் வாங்கும் வெளிப்படையான ரகசியத்தை எந்தப் பிரபலத்திடமும் சொல்ல யாருக்கும் அங்கே தைரியம் இருக்காது.

மூத்த வழக்கறிஞர்கள், நீதிபதிகள் அல்லது அரசியல் தலைவர்கள் யாராவது தமிழ் மன்றத்தின் தேர்தலில் தலைவர் பதவிக்கு வேட்பு மனு செய்திருந்தால் மலைமுழுங்கியும் உடனடியாக தலைவர் பதவிக்கு வேட்பு மனு தாக்கல் செய்வார். காதி பவனுக்கு சென்று விசித்திரமான வண்ணங்களில் ஜிப்பாக்களை உடனடியாக வாங்கி மாட்டிக் கொள்வார். எதில் வருபவர்களை வம்படியாக நிறுத்தி வைத்து

“இந்தத் தமிழ் மன்றத்தில் நியாயத்தை நிலைநாட்டாமல் விட மாட்டேன். தேர்தலில் ஜெயித்து எல்லாரையும் ஓட ஓட விரட்டலைன்னா நான் மலைமுழுங்கியாடா? தலைவருக்கு நிக்கிற அந்த ஆள் நிறுத்தாம போன் பண்ணிக்கிட்டே இருந்தான். நான் மூணு நாளா எடுக்கலை. இன்னிக்கு போனா போகட்டும்னு எடுத்தா… தயவு செய்து உன்னோட மனுவை வாபஸ் வாங்கிக்கிட்டு என்னை ஒரு தடவையாவது தலைவராக விடணும்னு கெஞ்சறான். தான் வகிக்கிற பதவிக்குக் கூட மரியாதை இல்லை அவனுக்கு. இங்கே தலைவனா வந்து என்ன பண்ணப்போறான்?’’

அன்று மாலையே அந்தப் பிரமுகரை தனியாக சந்தித்து அவருடைய காலில் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து, இந்தத் தமிழ் மன்றத்துலே ஊழலை ஒழிக்கணும்னு தான் நான் வேட்பு மனு தாக்கல் செஞ்சேன். எனக்கு இங்கே தலைவர் ஆகணும்னு ஆர்வம் ஒண்ணும் கிடையாது. எனக்கு என்னோட அமைப்பு இருக்கு. நாப்பது வருசமா நடத்தி வர்றேன். தர்ம தேவனான நீங்களே நிக்கறதனாலே உங்களுக்கு ஆதரவு குடுத்து நான் வாபஸ் வாங்கிக்கிறேன்” என்று பில்டப் கொடுத்துக் கொள்வார்.

அந்தப் பிரமுகருக்கும் மலைமுழுங்கியின் மகாத்மியம் கண்டிப்பாகத் தெரிந்து இருக்கும். ஒரு கேலிகலந்த புன்சிப்புடன் நன்றி சொல்லி அவரை வழியனுப்பி வைப்பார்.

மலைமுழுங்கி வெளியில் வந்ததும் நேராக பலரையும் தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு “அந்த ஆளு என்னை பிச்சைக்காரத்தனமா கெஞ்சினான்யா. போய்த் தொலையட்டும்னு நான்தான் வாபஸ் வாங்கிட்டேன்” என்பார்.

அதே நேரத்தில் இன்னொரு அணியில் நிற்பவர்களையும் மறக்காமல் தேடிக் கொண்டுபோவார். “இதோ பாரு. நீதான் மதிப்புக் கொடுத்து என்னைத் தலைவரா நிக்கறயான்னு கேக்கலை. இப்போ உங்களுக்காகத் தான் நான் என்னுடைய மனுவை வாபஸ் வாங்கிக்கிறேன் என்று சொல்வார்.

ஒவ்வொரு முறையும் தமிழ் மன்றத்தின் ஆண்டுவிழாக் கூட்டத்தில் அவருடைய அலம்பல்களுக்கு அளவே இருக்காது, புதிதாக முதன்முறையாக அந்தக் கூட்டத்தில் அவரைப் பார்க்கிறவர்களுக்கு அவர் ஏதோ நியாயத்தை நிலைநாட்ட அவதரித்த நாடோடி மன்னன் எம்ஜியாராகவே காட்சியளிப்பார்.

இவரைக் கண்டு வாயைப் பிளக்கும் புதிய அப்பாவிகள் யாருக்கும் மலைமுழுங்கி சொந்தமாக ஒரு அமைப்பை வைத்து இருப்பதும் அந்த அமைப்புக்கு முப்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக எந்தத் தேர்தலை நடத்தாததும் அந்த அமைப்பின் கணக்கு வழக்குகளை யாரிடமும் காட்டாமல் டகால்டி வேலைகள் செய்து வருவதும் யாருக்கும் கேட்கத் தோன்றாது.

தன்னுடைய அமைப்பையும் தன்னையும் எதிர்த்து யாரும் கேள்விகள் கேட்க இயலாத வண்ணம் மிகப் பெரிய அதிகாரப் பொறுப்பில் இருக்கும் அப்பாவி அதிகாரி யாரையாவது தலைவராக்கி அவருடைய பெயரைச் சொல்லி அடுத்தவர்களை மிரட்டி வாயடைத்து வைப்பார்.

மலைமுழுங்கி பொறுப்பில் இருக்கும் அமைப்புக்கு தன்னுடைய சவடாலையும் தலைமைப் பொறுப்பில் இருந்த அப்பாவி அதிகாரிகளின் செல்வாக்கையும் வைத்து நகரின் பிரதானமான இடத்தில் கட்டிடம் கட்ட இடம் வாங்கி இருபத்து ஐந்தாண்டுகளுக்கும் மேலாக அப்படியே போட்டு வைத்து இருப்பதையும் அந்தக் கூட்டத்தில் யாருக்கும் கேட்கத் தெயாது. அந்த இடத்தில் சாதுயமாக தனக்கும் ஒரு வீட்டைக் கட்டிக் கொள்ள மலைவிழுங்கி சமயம் பார்த்துக் காத்திருப்பதையும் யாரும் கேட்க முடியாத வண்ணம் அமைந்த தன்னுடைய அதிருஷ்டத்தில் காலத்தை ஓட்டி வருகின்றவர் என்பது அந்தத் தமிழ் மன்றத்தின் பொறுப்பாளர்கள் அனைவருக்கும் தெரிந்து இருந்தாலும் அவரைத் திருப்பிக் கேள்வி கேட்க பயந்து அவர் காட்டும் எல்லா உதார்களையும் யாருக்கும் தெயாத ஒரு காரணத்துக்காக அந்தப் பொறுப்பாளர்கள் பொறுத்துக் கொண்டிருப்பது எல்லோருக்கும் புரியாத புதிராகவே பல ஆண்டுகளாகத் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தன.

இத்தனை வீரதீரப் பிரதாபங்கள் நிறைந்த மலைமுழுங்கி ஒருநாள் சர்வநாடியும் ஒடுங்கி மிகவும் பவ்யமாக நின்று கொண்டிருந்தார். அவர் குடும்ப சமேதராகத் தங்கியிருக்கும் ஒரு நாடாளுமன்ற உறுப்பினரின் வீட்டுக்குப் பின்புறமாக உள்ள ஊழியர் குடியிருப்பில் தங்கியிருக்கும் ஆட்டோ டிரைவர் தாமோதரன் ஏதோ சாமி வந்தது போல ஆடிக்கொண்டு இருந்தான். சுற்றி ஒரு சிறிய கூட்டம் நின்று கொண்டிருந்தது.

“ஓத்தா… உன்னோட யோக்கியதையை நான் எல்லோருக்கும் சொல்லணுமா? இங்கே இந்த எம்.பிக்கு என்னென்ன சப்ளை செய்யறேன்னு ஊருக்குத் தெரியாதுன்னு நெனச்சிக்காதே. பாவம் அந்த அப்பாவி சலவைப் பொட்டிக்காரனுக்கு விஷயம் தெரியாது. போட்டுக்குடுத்தேன்னா உன்னை செவத்தோட வச்சுத் தேய்ச்சுடுவான் தெரிஞ்சிக்கோ…’’

வழக்கமாக எப்போதுமே மலைவிழுங்கி பேச மற்றவர்கள் கேட்டுக் கொண்டிருக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தத்தில் மற்றவர்களை வைத்து இருப்பார். அன்று தாமோதரன் மட்டுமே பேசிக் கொண்டு இருந்தான். அவரை நகர விடாமல் நிறுத்தி ஏசிக் கொண்டு இருந்தான். மலைமுழுங்கி அமானுஷ்யமான புன்னகையுடன் கஷ்டப்பட்டு தன்னுடைய கைநடுக்கத்தை மறைத்துக் கொண்டு நின்றிருந்தார். அவரைச் சூழ்ந்திருந்த ஓருவர் நல்ல வேளையாக வெளியூர்க்காரர்கள். அதிகமாக உள்ளூர் ஆட்கள் சேருவதற்கு முன்பு இவனை அங்கிருந்து விரட்டவேண்டும்.

வழக்கமான அஸ்திரத்தைக் கையில் எடுத்தார்.

“இதோ பாரு தாமோதரா… நாம உக்காந்து பேசணும். அந்த மயிராண்டி உனக்கு தப்பா போட்டுக் குடுத்து இருக்கான். அவனுடைய யோக்கியதை உனக்குத் தெயாது. அவன் ஆபீஸ்லே என்ன நடந்தது தெரியுமா? எல்லார் கிட்டயும் பேங்கிலேருந்து விஆர்எஸ் வாங்கினதா கதைவிடுறான். ஆனா அவன் மேலே கரப்ஷன் சார்ஜ் போட்டு டிஸ்மிஸ் பண்ணிட்டாங்க தெரியுமோ. அவனும் நீயும் சண்டை போட்டுக்கக் கூடாதுன்னுதான் நான் உங்க ரெண்டு பேர் நடுவிலே இத்தனை லோல் படறேன்.’’

“மயிரு… ஏன்யா பொய் சொல்றே. அருணாச்சலம் தன்னோட ஆபீஸ் பேப்பர் எல்லாத்தையும் கையிலே வச்சிக்கிட்டு உன்னை செருப்பாலே அடிக்க தேடிக்கிட்டு இருக்கான். ஊர்லே நாலு பேரை வச்சிக்கிட்டு உன்னை செருப்பாலே அடிக்கணும்னு காத்துக்கிட்டு இருக்கான். நான் என் பேச்சை எடுத்தா அவன் பேச்சை எதுக்குய்யா எடுக்கறே? என்னைப் பத்தி எம்பி கிட்டே என்ன போட்டுக் குடுத்தே? என்னோட பொண்ணுக்கு பரீட்சை இருக்கு தெயுமா? உன் பேச்சைக் கேட்டுக்கிட்டு அந்த எம்பி நாளைக்கு என்னை வீட்டைக் காலி பண்ணச் சொல்றான். அருணாச்சலம் கதையை அப்புறம் வச்சுக்கலாம். உன் கதையை இப்போ பேசலாம். நான் இப்போ உன்னை இங்கேயே நிறுத்தி வச்சு செருப்பால அடிச்சா என்ன செய்வே”

உண்மையில் பயந்து விட்டார் மலைமுழுங்கி. இவன் முட்டாள். அதிகம் படிக்காதவன். லேசாகக் குடித்தும் இருக்கிறான். அடித்தாலும் அடித்துவிடுவான். எதற்கும் கொஞ்சம் மிரட்டிப் பார்க்கலாம் என்று முயற்சித்தார். “இதப்பார்றா… ஏண்டா இப்படி கெட்டு அலையறே? உன் பொண்டாட்டிதான் என்கிட்டே கண்ணீர் விட்டு அளுதா… மாமா… அவரை இங்கேருந்து அளைச்சுக்கிட்டுப் போயிடணும். சகவாச தோஷத்துலே தினமும் குடிச்சிட்டு வர்றார்னு. அந்த கல்காஜி மாமியோட நீ அலையறதும் அவளுக்குத் தெஞ்சிருக்கு. அந்த அருணாச்சலம்தான் அவகிட்டே போட்டுக் குடுத்திருக்கான். ஒருநா உன்னையும் அந்த மாமியையும் சேர்த்து வச்சு பப்ளிக்லே தொடப்பக் கட்டையாலே வெளுக்கறேன்னு சொன்னா. நான்தான் உன் பொண்டாட்டி கால்லே விழுந்து அவளை அடக்கி வச்சிருக்கேன். நாளைக்கு ஒண்ணு கிடக்க ஒண்ணாகி ஒம்பொண்டாட்டி தகறாறு பண்ணிட்டு வீட்டை விட்டு வெளியே கௌம்பினா ஒம் பொண்ணோட படிப்பு என்னடா ஆகறது? ஏண்டா இப்படி நிர்மூடனா இருக்கே கொரங்குக் கம்மனாட்டி..” என்று உருக்கத்துடன் கரையத் தொடங்கினார்.

அஸ்திரம் லேசாக வேலை செய்கிற மாதி இருந்தது. கொஞ்சம் சுருதி இறங்கினான் தாமோதரன். “இதோ பாரு சாமி… இதெல்லாம் கொஞ்சம் கூட நல்லாயில்லே. என் பொண்ணுக்கு பரீட்சை முடியட்டும்யா. நானே காலி பண்ணிட்டு போயிடறேன். ”

மலைமுளுங்கி மீண்டும் உல்டா கியர் போடத் துவங்கினார்.

“தாமோதரா… நீ அந்த அருணாச்சலம் கம்மனாட்டி பேச்சைக் கேட்டு ஆடினேன்னு எனக்குத் தெரியும். அவனுக்கு பேங்குலே வேலை வாங்கிக் குடுத்ததே நான்தான். அந்த நாய் என்னை இங்கிருந்து கிளப்பப் பாக்குது. நீ அவனை என்னோட காதுகுளிர என்னைத் திட்டின மாதி அவனைத் திட்டணும். அப்போதான் நான் எம்பி சார் கிட்டே பேசி அட்ஜஸ்ட் செய்ய முடியும். அந்தக் கல்காஜி மாமி விவகாரத்துலே இருந்து உன்னைக் காப்பாத்தற பொறுப்பு எனக்கு இருக்குடா மசுராண்டி”

அப்போது மலைமுழுங்கி கீழே இறங்கின மாதி தெரிந்தாலும் அவருடைய கடமையை அவர் சரியாகத்தான் செய்து முடித்திருந்தார். எத்தனை மன்றாடிப் பார்த்தும் தாமோதரனுக்கு இரண்டாம் நாளே அந்த எம்.பியின் ஊழியர் குடியிருப்பில் இருந்து வீட்டைக் காலி செய்து எங்கோ காஜியாபாத் தள்ளி இருக்கும் அவனுடைய சொந்த வீட்டுக்குக் குடிபெயர வேண்டிப்போனது.

அவனுடைய மனைவியும் கோபித்துக் கொண்டு பரீட்சையை எதிர்நோக்கிக் காத்திருக்கும் மகளையும் இழுத்துக் கொண்டு சொந்த ஊருக்குப் போய்விட்டாள்.

தாடியை வளர்த்துக் கொண்டு இன்னும் அதிகமாகக் குடித்து அலைந்து கொண்டிருந்தான் தாமோதரன்.

அருணாச்சலம் அவனுக்குப் பயந்து தலைமறைவாக மறைந்து திரிந்து கொண்டிருந்தான். ஆனால் தாமோதரன் அருணாசலத்தை விட்டு மûலைமுழுங்கியை முன்னுக்கு இன்னும் அதிகமாகத் திட்டிக் கொண்டு திரிந்தான்.

மலைமுழுங்கியின் பல ரகசியங்கள் தாமோதரன் வழியாக வெஸ்ட் அவென்யூ சந்துபொந்துகளில் எல்லாம் கசியத் துவங்கின. மலைமுழுங்கி தொடர்பான ரகசியங்களின் இலவச இணைப்பாக அவரை தன்னுடைய வீட்டில் தங்க வைத்திருந்த எம்.பியின் வில்லங்கமான ரகசியங்களும் வெளிவரத்துவங்கின.

வாரப்பத்திகை மற்றும் தினசரிகளின் கழுகுகளுக்கும் ஆந்தைகளுக்கும் முந்திரிப் பருப்பைக் கொறித்துக் கொண்டே அந்த எம்பி தொடர்பான அனைத்து ரகசியங்களைப் பரிமாறிக் கொண்டன. செய்தி ஊடகங்களின் ஷர்மாக்களும் தேசாய்களும் கன்னாட் பிளேஸ் போய் புதிய கோட்டு சூட்டை வாங்கிக் கொண்டு அந்த எம்பியின் வில்லங்கங்களை அக்கு வேறு ஆணிவேறாக டிவியில் அலசிப் பிழிந்து காயப்போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு வாரத்துக்குத் தொடர்ச்சியாக அவர்களுக்கு விஷயம் கிடைத்தது.

ஆளும் கட்சியுடன் கூட்டணி வைத்திருந்த அந்தக் குட்டிக் கட்சியை சேர்ந்த எம்பிக்கு தலைமை பலத்த எச்சரிக்கைகளை அனுப்பின.

தலைக்கு மேல் கத்தி தொங்கிக் கொண்டிருந்த எமதர்மராஜனின் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டார் எம்.பி. மலைமுழுங்கி இதில் எல்லாம் பாதிக்கப்படாதவராக முன்னைக்கு அதிகமாக கலர் கலரான கதர் ஜிப்பாக்களை அணிந்து கொண்டு டெல்லியின் மூலைமுடுக்கெல்லாம் இன்னும் அதிக வீயமுள்ள பீலாக்களுடன் ராஜநடை போட்டுக் கொண்டிருந்தார்.

“அந்த தாமோதரன் பெரிய கிரிமினல் சார். அவனுக்கு எத்தனையோ சொல்லிப் பாத்தேன். கேக்கற மாதி இல்லை. என் கிட்டேயே மோதினான். நான் யாரு? மலைமுழுங்கி. இப்போ பாருங்க தெருத்தெருவா அலையறான். பாவம். அவனுக்கு நான்தான் ஏதாவது செய்யணும்” என்று வெஸ்ட் அவென்யூ முழுக்க சொல்லிக் கொண்டு திந்தார்.

அவரை எதிர்த்துப் பேசவோ, கேள்விகள் கேட்கவோ திராணியற்று சத்தமின்றி சபித்துக் கொண்டு கொண்டு அலைந்தார்கள் வெஸ்ட் அவென்யூவின் ஜீவராசிகள்.

வெஸ்ட் அவென்யூவில் தங்கியிருந்தபோது பழக்கம் ஏற்படுத்திக் கொண்ட பத்திகையாளர்களுக்கு எல்லாம் கூப்பிட்டுக் கூப்பிட்டு அல்வாத் துண்டுகள் போலக் கிசுகிசுக்களை விநியோகித்து வந்தான் தாமோதரன். பத்திரிகை ஆட்கள் மலைமுழுங்கியை விட்டு அவரை சுற்றியிருந்த செய்திகளில் அவருக்கு இடம் தந்த எம்பியை தொடர்பு படுத்தி கிசுகிசுத் தீயை தங்கள் பத்திகைகளில் கொழுந்து விட்டு எரிய வைத்தார்கள்.

ஊடகங்கள் மற்றும் செய்தி இதழ்களின் கிசுகிசுப்பின் ஓலம் தாங்காது அந்தக் குட்டிக் கட்சி தங்கள் எம்பியை பலியாடு ஆக்கி மந்திசபையில் தொங்கிக் கொண்டு இருந்த இரண்டு இணை அமைச்சர் பதவிகளை தக்க வைத்துக் கொண்டார்கள். அந்த எம்.பியும் சத்தம் காட்டாது உத்தரபிரதேசத்தின் சிறிய கிராமத்தில் மீண்டும் தன்னுடைய செல்லமான எருமைகளை இன்னும் போஷாக்குடன் வளர்க்கக் கிளம்பினார்.

“அந்த எம்.பிக்கு நான் எத்தனையோ புத்தி சொன்னேம்பா. கேட்ட மாட்டேன்னுட்டுது சனியன். இப்போ அனுபவிக்குது. அந்த தாமோதரன் நாய் பேச்சைக் கேட்டு என்னை அங்கிருந்து காலி பண்ணப் பார்த்தது. நான் விடுவேனா? சமயம் பாத்து பிரைம் மினிஸ்டர் கிட்டே இதோட வண்டவாளங்களை இழுத்து விட்டேன். நான் யாரு? மலைமுழுங்கி…”

அதே வெஸ்ட் அவென்யூவின் வேறொரு எம்பியின் வீட்டை நடுநாயகமாக ஆக்கிரமித்துக் கொண்டு தன்னைக் காண வந்த அப்பாவிகளிடம் வழக்கமான சரடுவிட்டுக் கொண்டிருந்தார் மலைமுழுங்கி. அவருடைய பத்தாயிரம் சரவெடிக்கு ஈடான பீலாக்களை நடுமுதுகுத் தண்டு சிலிர்க்க கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள் அந்த அப்பாவிகள்.

அந்த இன்னொரு எம்பியின் ஊழியர் குடியிருப்பில் இன்னொரு தாமோதரன் தன்னுடைய குடும்பத்தின் வருங்கால நிலையை அறியாது மலைமுழுங்கியை மரியாதை நிமித்தம் சந்திக்க ஆயத்தமாகிக் கொண்டு இருந்தான்.

•••••••••••••••••••••

நன்றி - அண்ணா கண்ணன்

Tuesday, September 14, 2010

விருதும் வேடிக்கைகளும்

08 செப்டம்பர் 2010
அன்புள்ள திரு.எஸ்.வி.சேகர் அவர்களுக்கு

வணக்கம்.

நேற்றைய தினகரன் (டெல்லி பதிப்பு) மற்றும் இன்றைய The Hindu (டெல்லி பதிப்பு) ஆகிய நாளிதழ்களில் தமிழகத்துக்கு வெளியே தலைசிறந்த முறையில் பணியாற்றும் அமைப்பாக டெல்லியின் முத்தமிழ் பேரவையை, சென்னையின் மயிலாப்பூர் அகாடமி தேர்ந்தெடுத்து விருது வழங்கியதாக ஒரு புகைப்படத்தையும் செய்திக் குறிப்பையும் காண நேர்ந்தது.

அந்தப் புகைப்படத்தில் தங்களையும் உடன் கண்டதனாலும் மயிலாப்பூர் அகாடமியில் தாங்கள் முக்கியப் பங்கு வகிப்பதாக இங்குள்ள என்னுடைய நண்பர்கள் சொன்னதாலும் உங்களுக்கு இந்த அஞ்சல்.

விருது கொடுப்பது மற்றும் அதனைப் பெற்றுக் கொள்வது (அல்லது ஏற்பாடு செய்து பெற்றுக் கொள்வது) போன்றவை தனிப்பட்ட நபர்களின் விருப்பம், சாமர்த்தியம் அல்லது தந்திரத்தின் அடிப்படையில் அமைந்த விஷயம். இதை எதிர்த்து யாரும் கேள்விகள் எழுப்ப முடியாது என்பது எனக்கும் தெரியும்.

இந்த விஷயத்தில் கேள்வி கேட்பவர்களின் நோக்கத்தை உடனடியாக சந்தேகப்படும் ஆபத்து இருக்கிறது. இருந்தாலும் உண்மை உடன் இருக்கும் தைரியத்தில் இந்தக் கேள்விகளை சற்றுத் தயங்காமல் முன்வைக்கலாம் என்று தோன்றுகிறது.

இப்படி ஒரு விருதினை - அதாவது, தமிழகத்தை விட்டு வெளியில் உள்ள அமைப்புக்களில்
சிறந்த ஒன்றாக ஒரு அமைப்பைத் தேர்ந்து எடுக்கப்பட்டுள்ளதாக செய்தித்தாளில் படிக்கும்போது இந்தக் கேள்விகளை கேட்காமல் இருக்க முடியவில்லை -
இந்த விருதினை அறிவிப்பதற்கு முன்பு மயிலாப்பூர் அகாடமி தமிழகத்தை விட்டு வெளியில் உள்ள மற்ற அமைப்புக்கள் குறித்த ஆய்வு எதையாவது மேற்கொண்டார்களா?

மற்ற அமைப்புக்கள் குறித்த அடிப்படைத் தகவல்கள், அதாவது அவற்றின் செயல்பாடுகள், எத்ததனை ஆண்டுகளாக அவை செயலாற்றி வருகின்றன, அந்த அமைப்புக்களில் உள்ள பொறுப்பாளர்கள் தனிப்பட்ட வகையிலும் அந்த அமைப்பு சார்ந்தும் ஆற்றி வரும் பணிகள் குறித்த களப்பணி சார்ந்த தகவல்கள் எவையேனும் பெறப்பட்டனவா?

உதாரணத்துக்கு மும்பையில் பல தமிழ் அமைப்புக்கள் மிகவும் அற்புதமான பணிகளை ஆற்றி வருகின்றன. பெங்களூரில், மைசூரில், கொல்கத்தாவில் என ஒவ்வொரு நகரில் பல அமைப்புக்கள் (உண்மையான) செயலாற்றலுடன் திகழ்ந்து வருகின்றன.

டெல்லியில் தில்லித் தமிழ்ச் சங்கம் அறுபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக அரும்பணி ஆற்றி வருகிறது. சென்ற மாதம் தில்லித் தமிழ்ச் சங்கம் டெல்லியின் தமிழ்ப் பள்ளிகளுக்காக இசை நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்து நிதி திரட்டிக் கொடுத்து அற்புதமான பணியை செய்திருக்கிறது.

அதே போல துவாரகாலயா என்னும் அமைப்பு சில ஆண்டுகளாக மிக அற்புதமான மனிதநேயப் பணிகளை மேற்கொண்டு வருகின்றன. இங்குள்ள ஏழை மாணவர்களுக்கு எவ்வித விளம்பரமும் இன்றி ஒவ்வொரு ஆண்டும் கல்வி உதவி வழங்கி வருகிறார்கள்.

இந்த அமைப்புக்கள் எல்லாவற்றையும் அவர்கள் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டார்களா என்பது தெரியவில்லை. இந்த விருதே தனிப்பட்ட ஒரு மனிதரின் விளம்பரத்தை நோக்கிய செயல்பாடாகத் தோன்றும்போது மற்ற கேள்விகளைக் கேட்பதும் பயனில்லை என்றுதான் நினைக்கிறேன்.

சென்ற ஆண்டில் ஒரு சிலரின் அரசியல் வசதிகளை மட்டுமே மனதில் கொண்டு துவங்கப்பட்ட ஒரு லெட்டர் பேட் அமைப்பு சென்னையில் உள்ள மயிலாப்பூர் அகாடமிக்கு மட்டும் சிறந்த அமைப்பாகத் தோன்றி இருப்பது மிகவும் விந்தையாக இருக்கிறது.
விருதுகள் தனிப்பட்ட மனிதர்களுக்கா அல்லது அமைப்புக்கா என்ற கேள்வியும் இங்கே மேலோங்கி இருக்கிறது.

அதையும் துரத்தித் துரத்தி நாளேடுகளில் வெளியிட்டுக் கொள்ளும் முறையும் இவர்கள் எந்த இலக்கை நோக்கித் தங்கள் காய்களை நகர்த்தி வருகிறார்கள் என்பதையும் வெட்ட வெளிச்சமாக்குகிறது.

விருது பெற்றவர்களின் புகைப்படங்களை நாளிதழ்களில் பார்க்க நேரிட்ட போது யோவ் நானும் ரௌடிதான்யா என்று போலீஸ் வண்டியில் வலுக்கட்டாயமாக ஏறி உட்காரும் வடிவேலு ஞாபகத்துக்கு வருவதை ஏனோ தவிர்க்க முடியவில்லை.


அன்புடன்

கி.பென்னேஸ்வரன்

----------------------------------------------------------------------------------
08 செப்டம்பர் 2010
திரு பென்னேஸ்வரன் அவர்களுக்கு

தங்களின் மெயில் கிடைத்தது.உங்களின் நியாயமான வருத்தங்களை மயிலாப்பூர் அகாடமி நிர்வாகிகளுக்கு FORWARD செய்கிறேன்.சில சமயம் தவறான தகவல்கள் தவறான நபர்கள் மூலம் சென்று விடுவதால் சில தவறுகள் நடைபெற வாய்ப்புள்ளது.
எந்தவித லாப நோக்கின்றி சுமார் 60 ஆண்டுகளாக சமூக சேவையாற்றிவரும் ஒரு அமைப்பு மயிலாப்பூர் அகாடமி என்பதையும் இத்தருணத்தில் தெரிவித்துக் கொள்கின்றேன்.

என்றும் அன்புடன்

எஸ்.வி.சேகர்

Thursday, April 15, 2010

Mystery Trails - துரோகத்தின் வழித்தடங்கள்...

நேற்று (14 ஏப்ரல் 2010) ஹிந்துஸ்தான் டைம்ஸ் நாளிதழில் ஒரு முக்கியமான செய்தியை வெளியிட்டு இருக்கிறார்கள்.

Mystery Trails என்கிற பெயரில் கர்நாடக அரசின் சுற்றுலாத்துறை ஒரு புதிய சுற்றுலாத் திட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தி இருக்கிறது.

வீரப்பன் வாழ்க்கை வரலாற்றை ஒட்டி அவன் பிறந்த ஊர், வாழ்ந்த இடங்கள், பதுங்கி இருந்த இடங்கள், பணயக் கைதிகளை அவன் பிணைத்து வைத்திருந்த இடங்கள் என சுற்றுலாப் பயணிகளுக்கு வீரப்பன் தொடர்பான அனைத்துத் தலங்களையும் சுற்றிப் பார்க்க ஏற்பாடு செய்கிறதாம் சுற்றுலாத்துறை.

கர்நாடக அரசு சுற்றுலாத் துறை இயக்குநர் வெளியிட்ட அறிக்கையின் படி Mystery Trails என்கிற பெயரில் ஒரு மலையேற்றம் ஏற்பாடு செய்யப்படும். அந்த மலையேற்றத்தில் வீரப்பனை சுற்றியுள்ள வாய்வழித் தகவல்கள், புதிர்கள் போன்றவற்றை ஆராயும் விதமாகவும், இருபது ஆண்டுகளுக்கும் அவன் ஆட்சி செய்துவந்த காட்டுப்பகுதியில் பதுங்கு குழிகள், தப்பித்த வழிகள் போன்ற இடங்களும் சுற்றுலாப் பயணிகளுக்குக் காண்பிக்கப்படும் என்று சொல்லப்பட்டு இருக்கிறது.

வீரப்பன் இருந்த பதுங்கு குழி, அவன் தப்பித்த இடம், அவன் பணயக்கைதிகளை வைத்திருந்த இடம் எல்லாம் சரி - வீரப்பன் கதையின் இன்னொரு பகுதியான கர்நாடக போலீசின் அத்துமீறல்களையும் கன்னட வெறியர்கள் கர்நாடக எல்லையில் வசித்த தமிழர்களுக்கு எதிராக இழைத்த கொடுமைகளையும் அந்தச் சுற்றுலாத் திட்டம் உள்ளடக்கி இருக்குமா?

சதாசிவம் கமிஷன் விசாரணையின் போது அளிக்கப்பட்ட சாட்சியங்களின் வாக்குமூலங்களில் பொதிந்திருக்கும் பயங்கரங்கள் இந்த சுற்றுலாப் பயணிகளின் பார்வைக்கு வைக்கப்படுமா?

பாலமுருகன் எழுதிய சோளகர் தொட்டி புதினத்தில் விளக்கியிருக்கும் பழங்குடியினருக்கு எதிரான வன்கொடுமைகள் சுற்றுலாப் பயணிகளின் பார்வைக்கு மீண்டும் காட்சிப்படுத்தப்படுமா?

வீரப்பன் புழங்கிய காட்டுப் பகுதிகளில் வசித்த பழங்குடியை சேர்ந்த தாய்மார்கள் மற்றும் சகோதரிகள் மீது இழைக்கப்பட்ட பாலியல் வன்முறைகள் குறித்த பதிவுகள் இந்த Mystery Trails திட்டத்தில் இடம் பெறுமா?

கன்னட நடிகர் ராஜ்குமார் கடத்தப்பட்டபோது பெங்களூர் மற்றும் இதர பகுதிகளில் தமிழர்கள் மீது இழைக்கப்பட்ட வன்முறைகள் பற்றிய பதிவுகள் எங்காவது கிடைக்குமா?

வீரப்பனுக்கு உதவி செய்பவர்கள் என்று கொடுமைப்படுத்தப்பட்ட அப்பாவி மக்களின் துயரக் கதைகள் சுற்றுலாப் பயணிகளின் பார்வைக்கு வைக்கப்படுமா?

கர்நாடக அரசின் சுற்றுலாத் துறை ஒரு பகுதியை மட்டும் காண்பித்தால் எப்படி? ஒரு சுற்றுலாப் பயணிகளுக்கான திட்டம் வகுக்கும்போது அந்த சுற்றுலாத் தலம் குறித்த அனைத்து சரித்திர உண்மைகளையும் எவ்வித பாரபட்சமும் இன்றி பார்வைக்கு வைப்பதுதானே முறை?

கர்நாடக போலீஸ் அதிகாரிகள் மற்றும் கன்னட வெறியர்களின் படுபாதகங்களை மறைத்து வைக்கும் வீரப்பன் சரித்திரம் முழுமை பெறுமா?

ஏற்கனவே தமிழர்களைப் பார்த்து எல்லாவற்றுக்கும் கொதிக்கிறார்கள் கன்னட வெறியர்கள். வீரப்பன் செய்ததற்கு எல்லாம் அப்பாவித் தமிழர்களை கிடைத்த இடங்களில் தாக்கியவர்கள் அவர்கள். அவர்களுக்கு மீ்ண்டும் வீரப்பனை நினைவுபடுத்தி தமிழர்களின் மீதான வெறுப்பினை ஏன் நெய் ஊற்றி வளர்க்க வேண்டும்?

இது குறித்த சட்ட வரையறை என்னவென்று எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் தமிழக அரசின் சார்பில் அல்லது தமிழ் ஆர்வலர்களின் சார்பில் இது போன்ற சுற்றுலாத் திட்டத்தைக் கைவிடுமாறு கர்நாடக அரசை கேட்டு்க் கொள்ளலாம். அதற்கான உரிமையும் நமக்கு இருக்கிறது என்று நினைக்கிறேன்.

கேட்பார்களா தெரியாது.

எங்கள் ஊர் தலைவர்களுக்கு கர்நாடகத்தில் நிலங்களும் சொத்துக்களும் வாங்கவேண்டும். அந்த ஊர்த்தலைவர்களை நாங்கள் சமீபத்தில் சகோதரர்களாக தத்து எடுத்து இருக்கிறோம்.

இதை எல்லாம் கேட்பதற்கு நேரமும் இதனை எதிர்த்துக் கேட்கும் தைரியமும் எங்கள் தலைவர்களுக்கு இருக்குமா என்று தெரியவில்லை.

தமிழகத்தின் மனித உரிமை அமைப்புக்கள் இதுகுறித்து ஏதேனும் நடவடிக்கை எடுக்கலாம்.

15 ஏப்ரல் 2010

உங்கள் கருத்துக்களை raghavanthambi@gmail.com என்னும் மின்னஞ்சலுக்கு அனுப்புங்கள்.

Tuesday, April 6, 2010

விடியலை நோக்கும் டெல்லித் தமிழ்ப் பள்ளிகள்

இந்த நிர்வாகக் குழு ஏறத்தாழ ஒரு பாழடைந்த மாளிகைக்குள் நுழைவதைப் போன்ற நிலையில்தான் பொறுப்பினை ஏற்றுள்ளது என்று சொல்லாம். அத்தனை துல்லியமான கணக்கு என்னிடம் இல்லை என்றாலும் ஏறத்தாழ எழுபது லட்சத்துக்குக் குறையாத கடன் நிலுவையுடன் தான் பொறுப்பேற்று இருக்கிறது இந்த நிர்வாகம். இவர்கள் பொறுப்பேற்ற முதல் மாதத்திலேயே ஒரு பெரிய பிரச்னையுடன்தான் பள்ளிக்குள் நுழைந்து இருக்கிறார்கள்.